Janusz Strachocki

Aktor, reżyser teatralny, pedagog, dyrektor teatru. W latach 1912-13 odbywał studia wokalne w konserwatorium w Berlinie, ale utrata głosu, na skutek porażenia mięśni gardła po przebytym dyfterycie, uniemożliwiła mu karierę śpiewaka. W 1913 statystował w warszawskim Teatrze Rozmaitości i uczył się gry na skrzypcach. W roku 1914 ukończył kurs w Szkole Aplikacyjnej przy Warszawskich Teatrach Rządowych. W 1915 występował w Teatrze Powszechnym Aleksandra Zelwerowicza. Po wybuchu I wojny światowej został ewakuowany z rodziną do Rosji, gdzie występował w teatrach polskich w Moskwie i Kijowie. Do Polski powrócił w 1918 i występował w Poznaniu, Warszawie (m.in. w Teatrze Polskim Arnolda Szyfmana, Teatrze Narodowym oraz Teatrze im. Bogusławskiego Leona Schillera) i Lwowie. Zajmował się także reżyserią, współpracował z Leonem Schillerem. Okupację spędził w Warszawie, zajmował się m.in. handlem, był robotnikiem w fabryce zup, kelnerem. Należał do AK, pracował w kontrwywiadzie Komendy Głównej AK. Brał udział w konspiracyjnych koncertach poetyckich. W 1944 związał się z Teatrem Miasta Stołecznego Warszawy, 23 listopada tego roku odbyła się pierwsza powojenna premiera w Warszawie (na wyzwolonej Pradze), grano "Majstra i czeladnika" w reżyserii Strachockiego. W teatrze tym występował do 1946. W styczniu 1945 założył Miejską szkołę Dramatyczną, której był dyrektorem do likwidacji w roku 1947. W sezonie 1946/47 grał w Teatrze Polskim w Warszawie. W sezonie 1947/48 objął dyrekcję Teatru im. Jaracza w Olsztynie. W 1948 wrócił do Warszawy i w sezonie 1948/49 występował w Teatrze Syrena, a w latach 1949-50 był kierownikiem artystycznym Ludowego Teatru Muzycznego. Następnie pracował w przedsiębiorstwie "Film Polski", szkolił spikerów radiowych, grał dorywczo w Teatrze Narodowym. W latach 1951-55 występował w Teatrze Nowej Warszawy, w latach 1955-57 w Teatrze Młodej Warszawy, od roku 1957 do końca życia w Teatrze Narodowym. W filmie debiutował w roku 1916. Często występował w słuchowiskach Polskiego Radia. Był czynnym działaczem ZASP-u, wielokrotnym członkiem jego Zarządu Głównego, od roku 1959 członkiem zasłużonym. W biogramie Strachockiego opublikowanym w 44. tomie Polskiego Słownika Biograficznego znalazła się informacja, jakoby aktor miał zadebiutować na ekranie w roku 1916 w rosyjskim filmie "Otmut" w reżyserii Władimira Gardina, według "Wirów" Henryka Sienkiewicza. Nie udało się jednak znaleźć potwierdzenia, że film taki rzeczywiście powstał.